Ayrılmak vardı onu yaşadım.
Seher yerine ansızın günü.
Kendine yönelmiş bir anında
kımıldanışını, akrebin.
Sırlarıyla suskundu kadınlar,
erkekler alışamamıştı telaşla
kurduğum dostluklara. Orta yerde
unutayazdım; döndüğüm hangisiydi,
kimlerden kopmuştu derime
sinmiş tütünle ter kırması
koku.
Bulanlar aramış
olanlardı. -Ben kâğıt
üstündeydim: Bütün savaşlara
vardım.
Filibe, 1993
muhteşem
YanıtlaSilmuhteşem....
YanıtlaSilGerçekten çok güzel :)
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilzorrr ve güzelbir anlatım.
YanıtlaSilbloğun baya ilginç yalın ama bir o kadar dolu dolu.disiplinler arası görünce aklım program geliştirme dersine gitti,ama bu felsefeyi bloğunda iyi uygulamış,harmanlamışsın.tebrikler=)
''Ayrılmak vardı onu yaşadım.
YanıtlaSilSeher yerine ansızın günü.
Kendine yönelmiş bir anında
kımıldanışını, akrebin.''
kağıt için söyldiklerin.. kağıt kokusu geldi burnuma
YanıtlaSil